Scaping the Winter in the North of Africa

Informacje o miejscu docelowym: Republika Zielonego Przylądka to wyspiarskie państwo obejmujące archipelag 10 wulkanicznych wysp na środkowym Oceanie Atlantyckim. Położone 570 kilometrów (350 mil) od wybrzeży Afryki Zachodniej, wyspy zajmują łączną powierzchnię nieco ponad 4 000 kilometrów kwadratowych (1 500 mil kwadratowych). Archipelag Zielonego Przylądka był niezamieszkany aż do XV wieku, kiedy to portugalscy odkrywcy odkryli i skolonizowali wyspy, zakładając pierwszą europejską osadę w tropikach. Idealnie położone dla atlantyckiego handlu niewolnikami, wyspy rozwijały się pomyślnie w XVI i XVII wieku, przyciągając kupców, korsarzy i piratów. Koniec niewolnictwa w XIX wieku doprowadził do upadku gospodarczego i emigracji. Republika Zielonego Przylądka stopniowo odzyskała znaczenie jako ważne centrum handlowe i przystanek na trasach żeglugowych. Włączone jako zamorski departament Portugalii w 1951 roku, wyspy kontynuowały dążenia do niepodległości, którą osiągnęły pokojowo w 1975 roku. Od początku lat 90. XX wieku Republika Zielonego Przylądka jest stabilną demokracją przedstawicielską i pozostaje jednym z najbardziej rozwiniętych i demokratycznych krajów w Afryce. Brakując zasobów naturalnych, jej rozwijająca się gospodarka jest głównie zorientowana na usługi, z rosnącym naciskiem na turystykę i inwestycje zagraniczne. Jej populacja licząca około 512 000 osób jest w większości pochodzenia mieszanego europejskiego i subsaharyjskiego, a przeważająca część jest rzymskokatolicka, co odzwierciedla dziedzictwo portugalskich rządów. Znaczna diaspora istnieje na całym świecie, nieco przewyższając liczbę mieszkańców na wyspach. Historycznie, nazwa "Cape Verde" była używana w języku angielskim dla archipelagu, a od uzyskania niepodległości w 1975 roku, także dla kraju. W 2013 roku rząd Republiki Zielonego Przylądka zdecydował, że portugalska nazwa Cabo Verde będzie odtąd używana do celów oficjalnych, takich jak w Organizacji Narodów Zjednoczonych, nawet w kontekstach anglojęzycznych. Republika Zielonego Przylądka jest członkiem Unii Afrykańskiej.

Informacje o miejscu docelowym: Bramą na pustynię i południe, Marrakesz jest przytłaczający jak żadne inne cesarskie miasto Maroka. Jego czerwonawo-różowe ulice i zaułki są pełne dźwięków, widoków, zapachów i życia. Letnie upały są wystarczające, aby powalić większość turystów. Najlepsze pory na zwiedzanie Marrakeszu to wczesny poranek, wczesny wieczór i zima, kiedy temperatury są łagodne, ale znacznie spadają w nocy z powodu zimnego powietrza z Wysokiego Atlasu. Djemaa El-Fna, Zgromadzenie Umarłych, jest wszystkim, tylko nie tym, co sugeruje jego nazwa. Gorący i zatłoczony rynek za dnia, Djemaa naprawdę ożywa o zachodzie słońca, kiedy pojawiają się artyści. Ten chaotyczny cyrk na świeżym powietrzu oferuje mikrokosmos Maroka w jego najbardziej egzotycznej formie. Ogromna publiczność gromadzi się w ciasnych kręgach wokół różnorodnych artystów. Prawie każda wycieczka po Marrakeszu zaczyna się od XII-wiecznego meczetu Koutoubia, z jego wspaniałym minaretem górującym nad Djemaa. Minaret, zwieńczony latarnią z trzema złotymi kulami, jest najstarszym i najczystszym zachowanym przykładem architektury Almohadów. Dwa najbardziej zapierające dech w piersiach zabytki miasta pochodzą z XVI wieku. Nasyć oczy i ochłodź się w ozdobnej medresie Ben Youssef, największej szkole koranicznej w Afryce Północnej. Jeszcze bardziej wystawne są olśniewające grobowce Saadytów, wzorowane na wnętrzu Alhambry w Granadzie. Widok z tarasu w Pałacu Badi, obecnie w ruinie, jest majestatyczny. W pobliżu znajduje się XIX-wieczny Pałac Bahia. Jest to ozdobny i piękny pałac z relaksującymi ogrodami z fontannami. Aby uciec przed nieustannym południowym słońcem, wędruj po bujnych Ogrodach Menara i odpocznij w urokliwym pawilonie nad jeziorem. Marrakesz jest hałaśliwy, zatłoczony, zakurzony i chaotyczny. Jest to wizualna i sensoryczna uczta kolorów, różnorodnych kultur, architektury i designu. Marrakesz dostarcza egzotycznego i ekscytującego smaku Afryki, a najlepsze jest to, że jest tylko kilka godzin lotu od Europy.

Informacje o miejscu docelowym: Z ciepłym, piaszczystym wybrzeżem Morza Śródziemnego, pachnącym jaśminem i morską bryzą, Tunis przekształca się w ambitnie nowoczesną stolicę arabską. Miasto dąży do zachowania swoich śródziemnomorskich tradycji, a także swoich arabskich i afrykańskich korzeni. To podejście znajduje odzwierciedlenie w jego architekturze, gdzie stara arabska medyna sąsiaduje z francuską kolonialną Ville Nouvelle (Nowe Miasto). Jak w każdej innej arabskiej metropolii, medyna jest historycznym i duchowym sercem miasta. Splątane uliczki medyny są zatłoczone ludźmi sprzedającymi, kupującymi i przewożącymi towary, otoczone zapachem przypraw. Kontrast z palmami i kawiarnianymi tarasami alei Habib Bourguiba w Ville Nouvelle nie mógłby być większy. Starzy mężczyźni w tradycyjnych strojach obserwują pracowników biurowych w garniturach i młodych ludzi w dżinsach i koszulach: to jest Tunis. Na przedmieściach znajdują się wspaniałe Muzeum Bardo i imponujące oraz tajemnicze ruiny starożytnej Kartaginy, skąd Hannibal wyruszył, aby przeprowadzić swoje słonie przez Alpy. W pobliżu znajduje się również najpiękniejsza wioska Tunezji, Sidi Bou Said, inspiracja dla wielu artystów, oraz przepiękne białe piaszczyste plaże La Marsa. Tunis to tętniąca życiem, a jednocześnie spokojna stolica, która celebruje swoje zachodnie i wschodnie wpływy i dumnie prezentuje swoje dziedzictwo kulturowe.